ဖုန္းျမည္သံမ်ားက အဆက္မျပတ္ …။
မိန္းကေလးငယ္ တစ္ဦးက သူမကို အိမ္နီးခ်င္း အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက အဓမၼ ျပဳက်င့္ခဲ့ေၾကာင္း ဖုန္းထဲမွ တစ္ဆင့္ ေျပာသည္။
”ေက်းဇူးျပဳၿပီး အေဖ နဲ႔ အေမ့ကို မေျပာပါနဲ႔ေနာ္၊ သူတို႔ သိသြားရင္ ကြၽန္မ အျပင္ ထြက္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
ဖုန္းေခၚသူ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ အ ရြယ္ မိန္းကေလးက အေရးေပၚ လိုင္း အကူ ဝန္ထမ္းအား တိုးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ေန သည္။
”ရဲေတြကိုလည္း မေျပာပါနဲ႔ရွင္၊ ကြၽန္မ အိမ္တံခါးဝကို ရဲေတြေရာက္ မလာေစခ်င္ဘူး”
ေဘးနားက ဖုန္း တစ္လံုးကိုလည္း တျခား အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ဖုန္းေခၚ ကာ သူမသည္လည္း အိမ္နီးခ်င္း တစ္ဦး၏ ျခိမ္းေျခာက္မႈ ခံေနရေၾကာင္း ေျပာေနသည္။ ရဲစခန္း ကိုလည္း တိုင္ၾကားထားေၾကာင္း ေျပာသည္။ အျခား ဖုန္းလိုင္း တစ္ခုတြင္မူ မိခင္ တစ္ဦးက သူမ၏ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ သမီး အား လူတစ္စုက မတရားျပဳ က်င့္ခဲ့ သျဖင့္ ေဆး႐ံုသို႔ပို႔ရန္ အေလာတႀကီး ျဖစ္ေန ေၾကာင္း သတင္းပို႔လာသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ေျခာက္လခန္႔က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဆိုးဆိုး ရြားရြား အုပ္စုဖြဲ႔ မုဒိမ္းမႈ မ်ားေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အႏွံ႔ အမ်ိဳးသမီး မ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲ မ်ား ျပင္းထန္ လာခဲ့ၿပီး နယူးေဒလီျ မိဳ႕ရွိ ရဲစခန္းမ်ား ကလည္း ဖုန္းဆက္ တိုင္ၾကားမႈမ်ားကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားမႈ မရွိျခင္း၊ လ်စ္လ်ဴ ႐ႈေနျခင္း တို႔ေၾကာင့္ နယူးေဒလီ အာဏာ ပိုင္ မ်ားက အမ်ဳိးသမီး မ်ားအတြက္ အ ကူအညီ ေတာင္း ခံႏိုင္သည့္ အေရး ေပ ၚဖုန္းလိုင္း ၁၈၁ ကို စတင္ တပ္ဆင္ ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
၂ဝ၁၂ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလကုန္ပိုင္း က စတင္ တပ္ဆင္သည့္ လိုင္း ၁၈၁ သို႔ ေျခာက္လတာ ကာလအတြင္း ဖုန္းေခၚဆိုမႈ အႀကိမ္ေပါင္း ၁၃၈ဝဝဝ အထိ ရွိခဲ့ၿပီး အိႏၵိယ အမ်ိဳးသမီး မ်ား အေနႏွင့္ ယခင္က ၾကိတ္မိွတ္ မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရေသာ ရာဇဝတ္မႈ မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရန္ ဝံ့ရဲလာၾကဟန္ ရွိသည္ဟု ဝန္ထမ္းမ်ားက ဆိုသည္။ တခ်ိဳ႕ ဆိုလွ်င္ ယခင္လ မ်ားက ယင္းတို႔ ေတြ႕ႀကံဳ ခံစားခဲ့ရသည့္ ရာဇဝတ္မႈ မ်ား ကိုပါ ဖြင့္ဟ တိုင္တန္းလာၾကသည္။
အမ်ိဳးသမီး မ်ားက လိုင္း ၁၈၁ သို႔ ဖုန္းေခၚဆိုကာ မိမိ တို႔သည္ လမ္းမမ်ား ထက္တြင္ပင္ ေစာ္ကားေႏွာင့္ယွက္ခံ၊ မုဒိမ္း က်င့္ခံေနရမႈမ်ား၊ လင္ေယာက်္ား ၏ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္း ခံေနရမႈမ်ား ၊ ဖုန္းႏွင့္ေဖ့စ္ဘြတ္ တို႔မွ ေႏွာင့္ယွက္ ခံေနရမႈ၊ တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ၾကိဳက္ေန သူတို႔၏ အက္စစ္ျဖင့္ ပက္ခံရမႈ တို႔အား ရင္ဖြင့္ တိုင္တန္း ၾကျပီး ေန ရာေပါင္းစံု မွ ေခၚဆို တိုင္တန္းၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕က လူစည္ကား ရာ ေစ်းဝယ္ စင္တာမ်ားမွ၊ အမ်ားျပည္သူသံုး ဘတ္စ္ ကားမ်ားမွ၊ ညေနပိုင္း ေနအိမ္ အျပန္ လမ္းမွ။ တခ်ိဳ႕ ကမူ ေနအိမ္မွ ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ျပီး အိႏၵိယ ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ နယူးေဒလီမွာပင္ ဤကဲ့သို႔ ေနရာ အႏွံ႔အျပား ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီး က်န္ သည့္ အျခား ေဒသမ်ားတြင္ မည္ မွ် ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္ေနမည္ကိုကား မ ေတြးဝံ့စရာပင္။
အိႏၵိယ၏ တင္းက်ပ္ေသာ ႐ိုးရာ လူေနမႈ စနစ္အရ မိဘ ေမာင္ဖြားမ်ား သည္ မိသားစုဝင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး မုဒိမ္း က်င့္ခံရျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္တိုင္ တန္းခဲလွသည္။ အေၾကာင္းမွာ လူအမ်ား ၏ ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္မႈ၊ အထင္အျမင္ ေသးမႈတို႔ အတြက္ ပစ္မွတ္ သဖြယ္ျဖစ္ လာမည္ကို စိုးရြံ႕ၾက ရေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္ လူမသိ သူ မသိ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားရေသာ ရာဇဝတ္ မႈမ်ား အမ်ားအျပား ရွိလိမ့္မည္ဟု ကြၽမ္းက်င္သူမ်ား က သံုးသပ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုအခါ လူအေတာ္ မ်ားမ်ား က ထိုသို႔ေသာ အေလ့အထကို ဆန္႔က်င္ ေျပာင္းလဲ လာေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ယခုႏွစ္၏ ပထမ သံုးလ အတြင္း တြင္ပင္ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ တစ္ခု တည္း၌ မုဒိမ္းမႈ ၃၅၉ မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ယင္းသည္ ယမန္ႏွစ္က ထိုကာလ အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ မုဒိမ္းမႈ အေရအတြက္ ၏ ႏွစ္ဆ နီးပါးရွိခဲ့ရာ အစိုးရ အေနႏွင့္ အလြန္ ဂ႐ုစိုက္ ကိုင္တြယ္ရမည့္ ကိစၥရပ္ တစ္ ခုဟု ကြၽမ္းက်င္ သူမ်ားက အၾကံျပဳ ထားၾကသည္။
”မငိုနဲ႔ ကေလး၊ အဲ့ဒီလူရဲ႕ လိပ္ စာသာ ငါတို႔ကိုေျပာ ”
အကူအညီေပးေရး လိုင္း၏ ႀကီး ၾကပ္ေရးမွဴး ဂီတာပန္ဒီက ဖုန္းေခၚသူ မိန္းမငယ္ အား ေျပာလိုက္သည္။ မုဒိမ္း ေကာင္က သူမအား မုဒိမ္း ျပဳ က်င့္ျပီး ယင္းကို ၄င္း၏ ဟန္း ဖုန္းျဖင့္ ႐ိုက္ကူးယူ သြားရာ မိန္းမငယ္က တိုင္တန္းလိုက္ ပါက ထို႐ုပ္သံဖိုင္ အင္တာနက္ေပၚ သို႔ ေရာက္ရွိ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားမည္ကို စိုးရိမ္ တၾကီး ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
”ငါတို႔ ရဲေတြ နဲ႔ သူ႕အိမ္ကို သြား ဝိုင္းျပီး သူ႔ကိုဖမ္း၊ သူ႕ဖုန္းကိုလည္း သိမ္း မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းက အေမ့ကို ဒီအ ေၾကာင္းေတြ ေျပာျပဖို႔ ႀကိဳးစား၊ ဟုတ္ၿပီ လား” ဟု ဂီတာပန္ဒီ က ေကာင္မေလးကို တိုက္တြန္းႏွစ္ သိမ့္ေနသည္။
အသက္ ၇၅ ႏွစ္ အရြယ္ ေဒလီဝန္ ၾကီးခ်ဳပ္ Sheila Dikshit ၏ ႐ံုးေထာင့္ ခန္းက က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး ျပတင္းေပါက္ လည္းမရွိပါ။ ထိုအခန္းေလး ထဲက အ ေရးေပၚလိုင္း ၁၈၁ အတြက္ ဝန္ထမ္း ငါးေယာက္က အျမဲ ရွိေနျပီး ဇယ္ဆက္ သလို အလုပ္ ႐ႈပ္ေနတတ္သည္ကို ေတြ႕ ျမင္ႏိုင္သည္။ ထို႔အတူ Sheila Dikshit သည္လည္း ထိုအခန္း က်ဥ္း ေလးထဲသို႔ မၾကာခဏ ေရာက္ေနတတ္ သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ အကူအညီ ေတာင္းခံႏိုင္ေသာ လိုင္း ၁၈၁ စတင္ေရးကို သူမကပင္ စိတ္ကူး ခဲ့ၿပီး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေရး အတြက္ သူမ၏ ၾသဇာ အတန္ငယ္ သံုးခဲ့ ရေသးသည္ဟု ဆိုသည္။
စင္စစ္ ၁၈၁ လိုင္းသည္ ရဲဌာန အေပၚ အမိန္႔ေပးေစခိုင္းႏိုင္သည့္ ၾသဇာအာဏာ မရွိေပ ။ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ တို႔ျဖင့္ သပြတ္အူ သဖြယ္ ႐ႈပ္ေထြးေန ေသာ အာဏာပိုင္ တို႔ႏွင့္ တရား စီရင္ပိုင္ခြင့္ တို႔ေၾကာင့္ အေရးေပၚ ၁၈၁ လိုင္းသည္ ထိေရာက္မႈ သိပ္မရွိေသး ။ သို႔ႏွင့္ တိုင္ အမ်ိဳးသမီး ထု၏ ယံုၾကည္ အားကိုးမႈကို အတိုင္းအတာ တစ္ခု အထိ ရရွိ ထားၿပီျဖစ္သည္။
နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕အင္အား၏ သုံးပံု ႏွစ္ပံု ထက္မနည္းေသာ အင္အား က ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုင္ရာ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ မ်ား၏ လံုၿခံဳေရး အတြက္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေန ရျခင္းက လည္း နယူးေဒလီမွ အမ်ိဳးသမီး မ်ား၏ စိတ္ခ် လံုၿခံဳစြာ သြားလာ ေနထိုင္ႏိုင္ေရး အတြက္ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးႏိုင္ေရးကို အဟန္႔ အ တား ျဖစ္ေနေစသည္ဟု သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ နယူးေဒလီ ၿမိဳ႕ႀကီး သည္ ရာဇဝတ္မႈ ထူေျပာၿပီး အမ်ိဳး သမီးမ်ား အတြက္ အကာအကြယ္ မဲ့ေန သလို ျဖစ္ေန သည္ ဟု ေဝဖန္မႈမ်ား ျပင္း ထန္လာေနသည္။
”ရဲေတြရဲ့ သေဘာထား ခံယူမႈကို ေျပာင္းလာမွသာ ဒီ အေရးေပၚ လိုင္း ၁၈၁ က တကယ္ကို ထိေရာက္လာမွာပါ” ဟု မုဒိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဦး ေဆာင္ လံႈ႕ေဆာ္ သူ Kavita Krishnan က ဆိုသည္။ Krishnan သည္ ယမန္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက မုဒိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ လည္း ျဖစ္ သည္။
”အခု အထိေတာ့ အေရးေပၚလိုင္း ၁၈၁ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အားကိုး ယံုၾကည္စြာနဲ႔ ဖုန္းဆက္ တိုင္တန္းဖို႔ နဲ႔ ရဲေတြက ကြၽန္မတို႔ အေၾကာင္း ၾကားတာကို ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ေဆာင္ ေပးဖို႔အတြက္ ကိုပဲ အသည္း အသန္ လုပ္ေနရဆဲကာ လေတြေပါ့” ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။
ဒီဇင္ဘာလ ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ေဆး ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးအား အုပ္စုဖြဲ႕ မုဒိမ္း က်င့္ ခံရၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံ တစ္ဝန္း ဆႏၵ ျပ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပင္းထန္ လာသျဖင့္ အစိုးရက ဆိုးဆိုး ရြားရြား မုဒိမ္းမႈ မ်ားကို ေသဒဏ္ေပးရန္ အထိ ပိုမိုျပင္းထန္ေသာ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေပးခဲ့သျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး ထုက ၄င္းတို႔ ခံစားခ်က္ မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေရး ယံုၾကည္ ခ်က္ရွိလာၾကသည္။
”ဒါဟာ ပိတ္ေနရတဲ့ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ ေပးလိုက္တာ နဲ႔ အတူတူပဲ” ဟု အေရး ေပၚလိုင္း ဝန္ထမ္းျဖစ္သူ အနီတာဒန္နီ ရယ္က ေျပာသည္။ အာမခံ ကုမၸဏီဝန္ ထမ္းေဟာင္းျဖစ္ ခဲ့ေသာ သူမက ”ကြၽန္မ တို႔မ်ိဳးဆက္ နဲ႔မတူ ဘဲ ေနာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဟာ ဒီလိုမ်ိဳး ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုမႈေတြ ကေန အာဏာ ပိုင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေျပာင္း လဲေစႏိုင္ လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ယံုၾကည္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
‘ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ ရတာ ကြၽန္မ အရမ္းကို စိတ္ေက်နပ္မိတယ္၊ ဘာလို႔ လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာတင္ ေျပာင္းလဲ လာတာေတြ ေတြ႕ေနရလို႔ေပါ့” ဟု သူမ က ေျပာ ပါေသး သည္။
တစ္ဖက္တြင္လည္း အားတက္ ဖြယ္ပင္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔က ဇြန္လ အေစာပိုင္းတြင္ အမ်ိဳးသမီး မ်ားအား ဦးတည္ ရည္ရြယ္ေသာ ‘ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုၾက၊ က်န္တာ ငါတို႔ တာဝန္ထား’ ဟူေသာ လံႈ႕ေဆာ္မႈ တစ္ခုျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သို႔ႏွင့္ တိုင္ လိုင္း ၁၈၁ႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ၾကား ပူးေပါင္း လုပ္ကိုင္ေရး ခက္ခဲေနဆဲျဖစ္သည္။
”မင္း ဘယ္ေနရာမွာလဲ၊ အိုေက၊ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္လိုမ်ိဳး လူစည္တဲ့ ေနရာ ကိုသြားျပီး ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္၊ ဘာမွ မ ေၾကာက္နဲ႔၊ ငါတို႔ ရဲကား ခ်က္ခ်င္း လႊတ္ လိုက္မယ္ ”ဟု သူမေနာက္သို႔ ေယာက်္ားေလး ၃ ဦး မၾကားဝံ့ မနာသာေျပာဆိုရင္း လိုက္လာေနသျဖင့္ ဖုန္းဆက္ေျပာ လာသူ မိန္းကေလးအား လိုင္းဝန္ထမ္း Munira Rizwan ေျပာ လိုက္ရေသာ္ လည္း ရဲစခန္းကို ဖုန္းေခၚရသည္မွာ မည္မွ် ခက္ခဲေၾကာင္း သိေနသျဖင့္ သူမ အသံက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ျဖစ္ေနမည္ကို သူမသိေနသည္။
”ကိုင္စမ္းပါ၊ ဖုန္းျမန္ျမန္ကိုင္ လိုက္စမ္းပါ” ဟု တတီတီျမည္ေနေသာ ဖုန္းကို ၾကည့္ရင္း Munira Rizwan က ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိႏွင့္ ေရရြတ္ မိသည္။
ထိုသို႔ေသာ အခက္အခဲ မ်ားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ၃လခန္႔က လိုင္း ၁၈၁ သို႔ အကူအညီ ေတာင္းခံ လာသူ အမ်ိဳးသမီး ကို မကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ဟု သိရသည္။ သူမ ကို ေယာက္်ားေလး တစ္စု က ဝိုင္းထား ျပီး မတရား ျပဳရန္ ႀကံေနသည္ဟု ဖုန္း ဆက္ အကူအညီေတာင္းခံစဥ္ ကတည္း က ဖုန္းထဲမွ အမ်ိဳးသား အသံမ်ား ၾကား ေနရျပီး အေရးတၾကီး အကူအညီ ေစလႊတ္ ရမည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဲစခန္းက ဖုန္းခ်က္ခ်င္း မကိုင္ျခင္းႏွင့္ ဖုန္း တည္ေနရာျပ စနစ္ မရွိျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ထိုေနရာသို႕ ရဲကား အခ်ိန္မီ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မွ ထိုအမ်ိဳးသမီး မုဒိမ္းက်င့္ၿပီး သတ္ျဖတ္ ခံရေၾကာင္း သိရသည္ဟု လိုင္း ၁၈၁ ကို ႀကီးၾကပ္ သည့္ေခါင္းေဆာင္ Khadijah Faruqui က ေျပာျပသည္။
Faruqui က အစိုးရ ႏွင့္ တယ္လီဖုန္း ကုမၸဏီ မ်ားအား တည္ေနရာ အခ်က္ျပ ေျခရာခံ ေဆာ့ဖ္ဝဲ အသံုးျပဳရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ၿပီး ေဆး႐ံုမ်ားႏွင့္ တရားဝင္ အမ်ိဳး သမီးေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားမွ ဝန္ထမ္း မ်ားအား လိုင္း ၁၈၁ ၏ ေတာင္းဆိုမႈကို အခ်ိန္မဆိုင္း တုံ႔ျပန္ႏိုင္ေရး အတြက္ ေလ့က်င့္ေပး လိုသည္ဟုဆိုသည္။
လိုင္း ၁၈၁ သို႕ ေခၚဆိုမႈ မ်ားသည္ အကူအညီ အတြက္ သာမက အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံ လိုသျဖင့္လည္း ေခၚဆိုၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က မိဘ သေဘာမတူ သူႏွင့္ ယူ ရေကာင္းႏိုး၊ မေကာင္းႏိုး တိုင္ပင္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ပိုက္ဆံအိတ္ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံ ရသျဖင့္ ဖုန္း ဆက္ကာ ငိုယို တိုင္တန္းၾကသည္။ လိုင္း ဝန္ထမ္း မ်ား အတြက္ စိတ္ ကသိကေအာက္ အျဖစ္ေစဆံုး ကေတာ့ ၿမီးေကာင္ေပါက္ အရြယ္ မိန္းကေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါသည္။
”တခ်ိဳ႕ကေလးမေလးေတြက ည သန္းေခါင္ၾကီး ဖုန္းေခၚျပီး သူတို႔ကို အသက္ႀကီးႀကီး လူတစ္ေယာက္က ေစာ္ ကားေနပါတယ္ ဆိုၿပီး ညည္းညဴ ေျပာ ေျပာၾကတယ္” ဟု Faruqui ကေျပာျပီး ဖုန္းေခၚဆိုသူ ၂ဝ % ခန္႔မွာ ကေလး အရြယ္ မ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
”ဒီဇင္ဘာလက မုဒိမ္းမႈ ဟာ တစ္ ခုတည္း သီးသန္႔ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ဒန္နီရယ္က လက္တစ္ဖက္ ကို ေဝွ႔ ယမ္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။
”ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ စက္ ဆုတ္စရာ လုပ္ရပ္ေတြ အခ်ိန္ တိုင္းကို ျဖစ္ေနတာပါ”
ေက်ာ္ရဲလင္း
Ref: In New Delhi, a help line for women is flood with calls by the Washington Post.
Popular Myanmar News Journal
မိန္းကေလးငယ္ တစ္ဦးက သူမကို အိမ္နီးခ်င္း အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက အဓမၼ ျပဳက်င့္ခဲ့ေၾကာင္း ဖုန္းထဲမွ တစ္ဆင့္ ေျပာသည္။
”ေက်းဇူးျပဳၿပီး အေဖ နဲ႔ အေမ့ကို မေျပာပါနဲ႔ေနာ္၊ သူတို႔ သိသြားရင္ ကြၽန္မ အျပင္ ထြက္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
ဖုန္းေခၚသူ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ အ ရြယ္ မိန္းကေလးက အေရးေပၚ လိုင္း အကူ ဝန္ထမ္းအား တိုးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ေန သည္။
”ရဲေတြကိုလည္း မေျပာပါနဲ႔ရွင္၊ ကြၽန္မ အိမ္တံခါးဝကို ရဲေတြေရာက္ မလာေစခ်င္ဘူး”
ေဘးနားက ဖုန္း တစ္လံုးကိုလည္း တျခား အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ဖုန္းေခၚ ကာ သူမသည္လည္း အိမ္နီးခ်င္း တစ္ဦး၏ ျခိမ္းေျခာက္မႈ ခံေနရေၾကာင္း ေျပာေနသည္။ ရဲစခန္း ကိုလည္း တိုင္ၾကားထားေၾကာင္း ေျပာသည္။ အျခား ဖုန္းလိုင္း တစ္ခုတြင္မူ မိခင္ တစ္ဦးက သူမ၏ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ သမီး အား လူတစ္စုက မတရားျပဳ က်င့္ခဲ့ သျဖင့္ ေဆး႐ံုသို႔ပို႔ရန္ အေလာတႀကီး ျဖစ္ေန ေၾကာင္း သတင္းပို႔လာသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ေျခာက္လခန္႔က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဆိုးဆိုး ရြားရြား အုပ္စုဖြဲ႔ မုဒိမ္းမႈ မ်ားေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အႏွံ႔ အမ်ိဳးသမီး မ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲ မ်ား ျပင္းထန္ လာခဲ့ၿပီး နယူးေဒလီျ မိဳ႕ရွိ ရဲစခန္းမ်ား ကလည္း ဖုန္းဆက္ တိုင္ၾကားမႈမ်ားကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားမႈ မရွိျခင္း၊ လ်စ္လ်ဴ ႐ႈေနျခင္း တို႔ေၾကာင့္ နယူးေဒလီ အာဏာ ပိုင္ မ်ားက အမ်ဳိးသမီး မ်ားအတြက္ အ ကူအညီ ေတာင္း ခံႏိုင္သည့္ အေရး ေပ ၚဖုန္းလိုင္း ၁၈၁ ကို စတင္ တပ္ဆင္ ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
၂ဝ၁၂ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလကုန္ပိုင္း က စတင္ တပ္ဆင္သည့္ လိုင္း ၁၈၁ သို႔ ေျခာက္လတာ ကာလအတြင္း ဖုန္းေခၚဆိုမႈ အႀကိမ္ေပါင္း ၁၃၈ဝဝဝ အထိ ရွိခဲ့ၿပီး အိႏၵိယ အမ်ိဳးသမီး မ်ား အေနႏွင့္ ယခင္က ၾကိတ္မိွတ္ မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရေသာ ရာဇဝတ္မႈ မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရန္ ဝံ့ရဲလာၾကဟန္ ရွိသည္ဟု ဝန္ထမ္းမ်ားက ဆိုသည္။ တခ်ိဳ႕ ဆိုလွ်င္ ယခင္လ မ်ားက ယင္းတို႔ ေတြ႕ႀကံဳ ခံစားခဲ့ရသည့္ ရာဇဝတ္မႈ မ်ား ကိုပါ ဖြင့္ဟ တိုင္တန္းလာၾကသည္။
အမ်ိဳးသမီး မ်ားက လိုင္း ၁၈၁ သို႔ ဖုန္းေခၚဆိုကာ မိမိ တို႔သည္ လမ္းမမ်ား ထက္တြင္ပင္ ေစာ္ကားေႏွာင့္ယွက္ခံ၊ မုဒိမ္း က်င့္ခံေနရမႈမ်ား၊ လင္ေယာက်္ား ၏ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္း ခံေနရမႈမ်ား ၊ ဖုန္းႏွင့္ေဖ့စ္ဘြတ္ တို႔မွ ေႏွာင့္ယွက္ ခံေနရမႈ၊ တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ၾကိဳက္ေန သူတို႔၏ အက္စစ္ျဖင့္ ပက္ခံရမႈ တို႔အား ရင္ဖြင့္ တိုင္တန္း ၾကျပီး ေန ရာေပါင္းစံု မွ ေခၚဆို တိုင္တန္းၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕က လူစည္ကား ရာ ေစ်းဝယ္ စင္တာမ်ားမွ၊ အမ်ားျပည္သူသံုး ဘတ္စ္ ကားမ်ားမွ၊ ညေနပိုင္း ေနအိမ္ အျပန္ လမ္းမွ။ တခ်ိဳ႕ ကမူ ေနအိမ္မွ ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ျပီး အိႏၵိယ ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ နယူးေဒလီမွာပင္ ဤကဲ့သို႔ ေနရာ အႏွံ႔အျပား ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီး က်န္ သည့္ အျခား ေဒသမ်ားတြင္ မည္ မွ် ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္ေနမည္ကိုကား မ ေတြးဝံ့စရာပင္။
အိႏၵိယ၏ တင္းက်ပ္ေသာ ႐ိုးရာ လူေနမႈ စနစ္အရ မိဘ ေမာင္ဖြားမ်ား သည္ မိသားစုဝင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး မုဒိမ္း က်င့္ခံရျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္တိုင္ တန္းခဲလွသည္။ အေၾကာင္းမွာ လူအမ်ား ၏ ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္မႈ၊ အထင္အျမင္ ေသးမႈတို႔ အတြက္ ပစ္မွတ္ သဖြယ္ျဖစ္ လာမည္ကို စိုးရြံ႕ၾက ရေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္ လူမသိ သူ မသိ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားရေသာ ရာဇဝတ္ မႈမ်ား အမ်ားအျပား ရွိလိမ့္မည္ဟု ကြၽမ္းက်င္သူမ်ား က သံုးသပ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုအခါ လူအေတာ္ မ်ားမ်ား က ထိုသို႔ေသာ အေလ့အထကို ဆန္႔က်င္ ေျပာင္းလဲ လာေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ယခုႏွစ္၏ ပထမ သံုးလ အတြင္း တြင္ပင္ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ တစ္ခု တည္း၌ မုဒိမ္းမႈ ၃၅၉ မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ယင္းသည္ ယမန္ႏွစ္က ထိုကာလ အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ မုဒိမ္းမႈ အေရအတြက္ ၏ ႏွစ္ဆ နီးပါးရွိခဲ့ရာ အစိုးရ အေနႏွင့္ အလြန္ ဂ႐ုစိုက္ ကိုင္တြယ္ရမည့္ ကိစၥရပ္ တစ္ ခုဟု ကြၽမ္းက်င္ သူမ်ားက အၾကံျပဳ ထားၾကသည္။
”မငိုနဲ႔ ကေလး၊ အဲ့ဒီလူရဲ႕ လိပ္ စာသာ ငါတို႔ကိုေျပာ ”
အကူအညီေပးေရး လိုင္း၏ ႀကီး ၾကပ္ေရးမွဴး ဂီတာပန္ဒီက ဖုန္းေခၚသူ မိန္းမငယ္ အား ေျပာလိုက္သည္။ မုဒိမ္း ေကာင္က သူမအား မုဒိမ္း ျပဳ က်င့္ျပီး ယင္းကို ၄င္း၏ ဟန္း ဖုန္းျဖင့္ ႐ိုက္ကူးယူ သြားရာ မိန္းမငယ္က တိုင္တန္းလိုက္ ပါက ထို႐ုပ္သံဖိုင္ အင္တာနက္ေပၚ သို႔ ေရာက္ရွိ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားမည္ကို စိုးရိမ္ တၾကီး ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
”ငါတို႔ ရဲေတြ နဲ႔ သူ႕အိမ္ကို သြား ဝိုင္းျပီး သူ႔ကိုဖမ္း၊ သူ႕ဖုန္းကိုလည္း သိမ္း မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းက အေမ့ကို ဒီအ ေၾကာင္းေတြ ေျပာျပဖို႔ ႀကိဳးစား၊ ဟုတ္ၿပီ လား” ဟု ဂီတာပန္ဒီ က ေကာင္မေလးကို တိုက္တြန္းႏွစ္ သိမ့္ေနသည္။
အသက္ ၇၅ ႏွစ္ အရြယ္ ေဒလီဝန္ ၾကီးခ်ဳပ္ Sheila Dikshit ၏ ႐ံုးေထာင့္ ခန္းက က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး ျပတင္းေပါက္ လည္းမရွိပါ။ ထိုအခန္းေလး ထဲက အ ေရးေပၚလိုင္း ၁၈၁ အတြက္ ဝန္ထမ္း ငါးေယာက္က အျမဲ ရွိေနျပီး ဇယ္ဆက္ သလို အလုပ္ ႐ႈပ္ေနတတ္သည္ကို ေတြ႕ ျမင္ႏိုင္သည္။ ထို႔အတူ Sheila Dikshit သည္လည္း ထိုအခန္း က်ဥ္း ေလးထဲသို႔ မၾကာခဏ ေရာက္ေနတတ္ သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ အကူအညီ ေတာင္းခံႏိုင္ေသာ လိုင္း ၁၈၁ စတင္ေရးကို သူမကပင္ စိတ္ကူး ခဲ့ၿပီး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေရး အတြက္ သူမ၏ ၾသဇာ အတန္ငယ္ သံုးခဲ့ ရေသးသည္ဟု ဆိုသည္။
စင္စစ္ ၁၈၁ လိုင္းသည္ ရဲဌာန အေပၚ အမိန္႔ေပးေစခိုင္းႏိုင္သည့္ ၾသဇာအာဏာ မရွိေပ ။ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ တို႔ျဖင့္ သပြတ္အူ သဖြယ္ ႐ႈပ္ေထြးေန ေသာ အာဏာပိုင္ တို႔ႏွင့္ တရား စီရင္ပိုင္ခြင့္ တို႔ေၾကာင့္ အေရးေပၚ ၁၈၁ လိုင္းသည္ ထိေရာက္မႈ သိပ္မရွိေသး ။ သို႔ႏွင့္ တိုင္ အမ်ိဳးသမီး ထု၏ ယံုၾကည္ အားကိုးမႈကို အတိုင္းအတာ တစ္ခု အထိ ရရွိ ထားၿပီျဖစ္သည္။
နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕အင္အား၏ သုံးပံု ႏွစ္ပံု ထက္မနည္းေသာ အင္အား က ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုင္ရာ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ မ်ား၏ လံုၿခံဳေရး အတြက္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေန ရျခင္းက လည္း နယူးေဒလီမွ အမ်ိဳးသမီး မ်ား၏ စိတ္ခ် လံုၿခံဳစြာ သြားလာ ေနထိုင္ႏိုင္ေရး အတြက္ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးႏိုင္ေရးကို အဟန္႔ အ တား ျဖစ္ေနေစသည္ဟု သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ နယူးေဒလီ ၿမိဳ႕ႀကီး သည္ ရာဇဝတ္မႈ ထူေျပာၿပီး အမ်ိဳး သမီးမ်ား အတြက္ အကာအကြယ္ မဲ့ေန သလို ျဖစ္ေန သည္ ဟု ေဝဖန္မႈမ်ား ျပင္း ထန္လာေနသည္။
”ရဲေတြရဲ့ သေဘာထား ခံယူမႈကို ေျပာင္းလာမွသာ ဒီ အေရးေပၚ လိုင္း ၁၈၁ က တကယ္ကို ထိေရာက္လာမွာပါ” ဟု မုဒိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဦး ေဆာင္ လံႈ႕ေဆာ္ သူ Kavita Krishnan က ဆိုသည္။ Krishnan သည္ ယမန္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက မုဒိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ လည္း ျဖစ္ သည္။
”အခု အထိေတာ့ အေရးေပၚလိုင္း ၁၈၁ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အားကိုး ယံုၾကည္စြာနဲ႔ ဖုန္းဆက္ တိုင္တန္းဖို႔ နဲ႔ ရဲေတြက ကြၽန္မတို႔ အေၾကာင္း ၾကားတာကို ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ေဆာင္ ေပးဖို႔အတြက္ ကိုပဲ အသည္း အသန္ လုပ္ေနရဆဲကာ လေတြေပါ့” ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။
ဒီဇင္ဘာလ ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ေဆး ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးအား အုပ္စုဖြဲ႕ မုဒိမ္း က်င့္ ခံရၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံ တစ္ဝန္း ဆႏၵ ျပ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပင္းထန္ လာသျဖင့္ အစိုးရက ဆိုးဆိုး ရြားရြား မုဒိမ္းမႈ မ်ားကို ေသဒဏ္ေပးရန္ အထိ ပိုမိုျပင္းထန္ေသာ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေပးခဲ့သျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး ထုက ၄င္းတို႔ ခံစားခ်က္ မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေရး ယံုၾကည္ ခ်က္ရွိလာၾကသည္။
”ဒါဟာ ပိတ္ေနရတဲ့ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ ေပးလိုက္တာ နဲ႔ အတူတူပဲ” ဟု အေရး ေပၚလိုင္း ဝန္ထမ္းျဖစ္သူ အနီတာဒန္နီ ရယ္က ေျပာသည္။ အာမခံ ကုမၸဏီဝန္ ထမ္းေဟာင္းျဖစ္ ခဲ့ေသာ သူမက ”ကြၽန္မ တို႔မ်ိဳးဆက္ နဲ႔မတူ ဘဲ ေနာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဟာ ဒီလိုမ်ိဳး ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုမႈေတြ ကေန အာဏာ ပိုင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေျပာင္း လဲေစႏိုင္ လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ယံုၾကည္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
‘ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ ရတာ ကြၽန္မ အရမ္းကို စိတ္ေက်နပ္မိတယ္၊ ဘာလို႔ လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာတင္ ေျပာင္းလဲ လာတာေတြ ေတြ႕ေနရလို႔ေပါ့” ဟု သူမ က ေျပာ ပါေသး သည္။
တစ္ဖက္တြင္လည္း အားတက္ ဖြယ္ပင္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔က ဇြန္လ အေစာပိုင္းတြင္ အမ်ိဳးသမီး မ်ားအား ဦးတည္ ရည္ရြယ္ေသာ ‘ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုၾက၊ က်န္တာ ငါတို႔ တာဝန္ထား’ ဟူေသာ လံႈ႕ေဆာ္မႈ တစ္ခုျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သို႔ႏွင့္ တိုင္ လိုင္း ၁၈၁ႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ၾကား ပူးေပါင္း လုပ္ကိုင္ေရး ခက္ခဲေနဆဲျဖစ္သည္။
”မင္း ဘယ္ေနရာမွာလဲ၊ အိုေက၊ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္လိုမ်ိဳး လူစည္တဲ့ ေနရာ ကိုသြားျပီး ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္၊ ဘာမွ မ ေၾကာက္နဲ႔၊ ငါတို႔ ရဲကား ခ်က္ခ်င္း လႊတ္ လိုက္မယ္ ”ဟု သူမေနာက္သို႔ ေယာက်္ားေလး ၃ ဦး မၾကားဝံ့ မနာသာေျပာဆိုရင္း လိုက္လာေနသျဖင့္ ဖုန္းဆက္ေျပာ လာသူ မိန္းကေလးအား လိုင္းဝန္ထမ္း Munira Rizwan ေျပာ လိုက္ရေသာ္ လည္း ရဲစခန္းကို ဖုန္းေခၚရသည္မွာ မည္မွ် ခက္ခဲေၾကာင္း သိေနသျဖင့္ သူမ အသံက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ျဖစ္ေနမည္ကို သူမသိေနသည္။
”ကိုင္စမ္းပါ၊ ဖုန္းျမန္ျမန္ကိုင္ လိုက္စမ္းပါ” ဟု တတီတီျမည္ေနေသာ ဖုန္းကို ၾကည့္ရင္း Munira Rizwan က ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိႏွင့္ ေရရြတ္ မိသည္။
ထိုသို႔ေသာ အခက္အခဲ မ်ားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ၃လခန္႔က လိုင္း ၁၈၁ သို႔ အကူအညီ ေတာင္းခံ လာသူ အမ်ိဳးသမီး ကို မကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ဟု သိရသည္။ သူမ ကို ေယာက္်ားေလး တစ္စု က ဝိုင္းထား ျပီး မတရား ျပဳရန္ ႀကံေနသည္ဟု ဖုန္း ဆက္ အကူအညီေတာင္းခံစဥ္ ကတည္း က ဖုန္းထဲမွ အမ်ိဳးသား အသံမ်ား ၾကား ေနရျပီး အေရးတၾကီး အကူအညီ ေစလႊတ္ ရမည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဲစခန္းက ဖုန္းခ်က္ခ်င္း မကိုင္ျခင္းႏွင့္ ဖုန္း တည္ေနရာျပ စနစ္ မရွိျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ထိုေနရာသို႕ ရဲကား အခ်ိန္မီ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မွ ထိုအမ်ိဳးသမီး မုဒိမ္းက်င့္ၿပီး သတ္ျဖတ္ ခံရေၾကာင္း သိရသည္ဟု လိုင္း ၁၈၁ ကို ႀကီးၾကပ္ သည့္ေခါင္းေဆာင္ Khadijah Faruqui က ေျပာျပသည္။
Faruqui က အစိုးရ ႏွင့္ တယ္လီဖုန္း ကုမၸဏီ မ်ားအား တည္ေနရာ အခ်က္ျပ ေျခရာခံ ေဆာ့ဖ္ဝဲ အသံုးျပဳရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ၿပီး ေဆး႐ံုမ်ားႏွင့္ တရားဝင္ အမ်ိဳး သမီးေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားမွ ဝန္ထမ္း မ်ားအား လိုင္း ၁၈၁ ၏ ေတာင္းဆိုမႈကို အခ်ိန္မဆိုင္း တုံ႔ျပန္ႏိုင္ေရး အတြက္ ေလ့က်င့္ေပး လိုသည္ဟုဆိုသည္။
လိုင္း ၁၈၁ သို႕ ေခၚဆိုမႈ မ်ားသည္ အကူအညီ အတြက္ သာမက အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံ လိုသျဖင့္လည္း ေခၚဆိုၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က မိဘ သေဘာမတူ သူႏွင့္ ယူ ရေကာင္းႏိုး၊ မေကာင္းႏိုး တိုင္ပင္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ပိုက္ဆံအိတ္ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံ ရသျဖင့္ ဖုန္း ဆက္ကာ ငိုယို တိုင္တန္းၾကသည္။ လိုင္း ဝန္ထမ္း မ်ား အတြက္ စိတ္ ကသိကေအာက္ အျဖစ္ေစဆံုး ကေတာ့ ၿမီးေကာင္ေပါက္ အရြယ္ မိန္းကေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါသည္။
”တခ်ိဳ႕ကေလးမေလးေတြက ည သန္းေခါင္ၾကီး ဖုန္းေခၚျပီး သူတို႔ကို အသက္ႀကီးႀကီး လူတစ္ေယာက္က ေစာ္ ကားေနပါတယ္ ဆိုၿပီး ညည္းညဴ ေျပာ ေျပာၾကတယ္” ဟု Faruqui ကေျပာျပီး ဖုန္းေခၚဆိုသူ ၂ဝ % ခန္႔မွာ ကေလး အရြယ္ မ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
”ဒီဇင္ဘာလက မုဒိမ္းမႈ ဟာ တစ္ ခုတည္း သီးသန္႔ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ဒန္နီရယ္က လက္တစ္ဖက္ ကို ေဝွ႔ ယမ္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။
”ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ စက္ ဆုတ္စရာ လုပ္ရပ္ေတြ အခ်ိန္ တိုင္းကို ျဖစ္ေနတာပါ”
ေက်ာ္ရဲလင္း
Ref: In New Delhi, a help line for women is flood with calls by the Washington Post.
Popular Myanmar News Journal
No comments:
Post a Comment