ဝက္ဝံကပ်ားရည္ လာလွူေသာ ဇင္ႁပြန္းေဗာဓိရိပ္သာ ဆရာေတာ္၏ ႐ုပ္ကလာပ္ေတာ္ကို ယေန႔တိုင္ ဖူးေျမာ္နိုင္ပါေၾကာင္း

ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး၊ မင္းလွၿမိဳ႕နယ္၊ အေနာက္ဖ်ား၊ ေလွ႕စင္ရြာတြင္ ခမည္းေတာ္ ဦးေနာက္တိုး၊ မယ္ေတာ္ ေဒၚပုံတုတ္တို႔မွ (၁၂၅၇) ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလဆန္း၊ (၆)ရက္၊ ေသာၾကာေန႔တြင္ ဖြားျမင္ေသာ စတုတၳေျမာက္ သားျဖစ္ၿပီး ငယ္မည္မွာ ေမာင္သာဟန္ ျဖစ္သည္။ ဇင္ႁပြန္းရြာသာမက ေပေလးငါး ေထာင္အထိ တက္ရေသာ ခ်င္းရြာမ်ားသို႔ ပါတက္၍ သာသနာျပဳခဲ့သည္။ ဇင္ႁပြန္းရြာမွ ေစတီေဟာင္းမ်ားကို ျပဳျပင္၍ သာသနိကအေဆာက္အအုံသစ္မ်ားကို ဦးစီး ျပဳျပင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ စာသင္ေက်ာင္းႏွင့္ ေျမာင္းကူးတံတား ပါမက်န္ သက္ရြယ္ေတာ္ ႏွင့္ မလိုက္။ အပင္ပန္းခံ၍ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ေတာရေဆာက္တည္မွုကို ဝါသနာ ပါရမီရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္စမ္းလယ္ဥယ်ာဥ္၊ ကြမ္းလင္ေၾကာ၊ ေနာင္ရြာ၊ ဂုတ္ႀကီးရြာ၊ ခုတ္ႀကီးဂူ၊ ယက္ႀကီးေကြ႕၊ ေဗာဓိကုန္း၊ ဆန္နီေတာင္စေသာ ေတာေတာင္မ်ား၊ ဂူမ်ားတြင္ ဝါဆို၍ တရားအလုပ္ကို အားထုတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုသို႔ တရားအားထုတ္စဥ္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေခတ္ပ်က္ႏွင့္ ၾကဳံ၍ ဗုံး၊ ေသနတ္၊ က်ည္ဆန္မ်ား က်ေရာက္ေသာလည္း ထိမွန္ျခင္း မရွိ။ က်ား၊ က်ားသစ္၊ ဝက္ဝံ ႏွင့္ ေတာဝက္မ်ားက အႏၲရာယ္ မျပဳၾကေပ။ ဆန္နီေတာင္ေတာရတြင္ ဝက္ဝံႀကီး တစ္ေကာင္က ပ်ားဖြပ္ၿပီး ပ်ားစြဲကို လာေရာက္လွူဒါန္းရာ ဆရာေတာ္က လက္မခံသျဖင့္ ဝက္ဝံႀကီးက ပ်ားေကာင္ငယ္မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး မွ ျပန္လည္လွူဒါန္းခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မမူမီကပင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူေတာ့မည္ ဟူေသာသတင္းမ်ား၊ ေကာလဟလမ်ား မၾကာခဏ ထြက္ေပၚေတာ္မူခဲ့သည္။ အသည္းကင္ဆာေရာဂါ ေဝဒနာ သည္းလာ၍ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက ႀကိဳးစားကုသၾကေသာ္လည္း ၁၀-၁-၉၃ ေန႔တြင္ တရားရွုမွတ္မပ်က္ဘဲ ပ်ံလြန္ေတာ္မူရွာသည္။ မပ်ံလြန္မီ ငါးႏွစ္ခန႔္က ဘုန္းႀကီးေတြ ပ်ံလြန္ေတာ္မူလၽွင္ မီးရွို႔ၾကတယ္။ တို႔မ်ားေတာ့ မီးရွို႔တာ မႀကိဳက္ဟု အလိုလို ထူးျခားစြာ မိန႔္ေတာ္မူခဲ့သည့္ စကားအရ မီးရွို႔ပူေဇာ္ျခင္း မျပဳၾကရေပ။ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေရသပၸါယ္ၾကရာ၌ အသားမာအစိုင္အခဲ မရွိေတာ့လဲ ပကဓိ ဝမ္းဗိုက္ေတာ္အတိုင္း ျဖစ္သြားျခင္း၊ အသားအေရမွာ မပ်က္မစီး ဝါဝင္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနျခင္း၊ အပုပ္နံ့ လုံး၀မထြက္ျခင္း၊ ေျခလက္အဆစ္မ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနျခင္း၊ လက္ေခ်ာင္းေတာ္မ်ားတြင္ ေသြးေရာင္ရဲေနျခင္း စေသာ ထူးျခားခ်က္မ်ားကို အံ့မခန္း ဖူးေတြ႕ၾကရသည္။ ဆရာေတာ္ ကိုယ္တိုင္ေရး ေထ႐ုပၸတၱိ တစ္ေနရာတြင္ ‘၁၃၄၃ ခု၊ ဥတုဂႎမွ၊ ေရာက္ျပန္ၾကဳံက၊ နယုန္လျပည့္ေက်ာ္သည့္ အခ်က္(တစ္ရက္မွာ ဒု-ႏွစ္ရက္မွာ တ- ၁၁ရက္မွာ စ အဆုံး၊ ႏွလုံးသာယာ၊ ရွိသည့္တာေၾကာင့္၊ သုံးျဖာစခန္း၊ မပင္ပန္းဘဲ၊ လန္းလန္းဆတ္ဆတ္၊ ပြင့္ခ်ပ္အစုံ၊ ေနအ႐ုဏ္လင့္၊ ပြင့္သည့္ ပမာ၊ ရႊင္လန္းသာ၍၊ ေလးျဖာရေၾကာင္း၊ မေကာင္းဟူသမၽွ၊ အကုသလႏွင့္ ကုသလပါ၊ သခၤါရတို႔၊ စြန႔္ကာပယ္ခ်၊ ဘုရားသားေတာ္၊ အစစ္ေဖာ္သည္၊ ရေတာ္ရဟန္း ကိစၥ အၿပီးတည္း’ ဟု ေရးသားထားေတာ္မူခဲ့သည္။ သက္ေတာ္ (၉၈) ႏွစ္၊ ဝါေတာ္ (၇၈) ဝါ၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ဇင္ႁပြန္း ေဗာဓိရိပ္သာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ႐ုပ္ကလာပ္ေတာ္ကို ငဖဲၿမိဳ႕ ႏွင့္ ေျခာက္မိုင္ခန႔္အကြာ မင္းဘူး-အမ္းလမ္းေဘးရွိ ဇင္ႁပြန္းရြာ ေဗာဓိရိပ္သာေက်ာင္းတြင္ ယခုတိုင္ ဖူးေျမာ္နိုင္ၾကပါေသးသည္။ (ေမာင္ပန္းေမႊး၊ ျမန္မာနိုင္ငံ ရဟႏၲာ ႏွင့္ ရဟန္းထူးမ်ား၊ ပထမတြဲ၊ ေတာ္ဝင္ၿမိဳ႕မ စာအုပ္တိုက္၊ စာ-၅၇၁ ကိုၾကည့္)