၀န္ႀကီးမ၀င္ရ၊ ဒါ ဘယ္သူ႔ကားထင္သတံုးကြႏွင့္ အဂတိတရားေလးပါး

(တစ္)
တစ္ခါတုန္းကဟုပဲ ဆုိၾကပါ စို႔။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တစ္ေနရာရွိ ယာဥ္ အသြားအလာထူထပ္ေသာမီးပိြဳင့္ တစ္ခုတြင္ မီးနီျပထားသည့္အ ခုိက္ အိမ္သံုးကားတစ္စီးက မီးနီ ကိုဇြတ္ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ေမာင္းခ် သြားလိုက္ပါသည္။ ဒါကို မီးပိြဳင့္ အလြန္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာတြင္ တာ၀န္က်ေနသည့္ ယာဥ္ထိန္းရဲ ကေလးက ျမင္သျဖင့္ လွမ္း၍ တားပါသည္။ စည္းကမ္းကို ေဖာက္ဖ်က္ထြက္လာေသာယာဥ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ လမ္းစည္းကမ္း ယာဥ္စည္းကမ္းႏွင့္အညီ အေရး ယူရန္ ကားလိုင္စင္အပါအ၀င္ လိုအပ္ေသာစာရြက္စာတမ္းမ်ား ကိုေတာင္းပါ၏။
ကားေမာင္းသူက ထီမထင္ ေသာမ်က္ႏွာႏွင့္။ သူက ယာဥ္ ထိန္းရဲကေလး ဘာမွ ဆက္မလုပ္ ရဲေတာ့ေအာင္ စကားတစ္ခြန္း တည္းပဲေျပာပါသည္။ ဒါ ဘယ္ သူ႔ကား ထင္သတံုးကြ..တဲ့။ မသိ။ ဒါ ဘယ္သူ႔ကားမွန္း ကြၽန္ ေတာ္မသိ။ ထုိ႔အတူ ယာဥ္ထိန္းရဲ ကေလးလည္းမသိ။ လမ္းေပၚတြင္ သြားလာလႈပ္ရွားေနသူေတြလည္း မသိ။ ဒါ ဘယ္သူ႔ကားပါလိမ့္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဘယာဂတိဆုိေသာ အေၾကာက္တရားျဖင့္ တရားကို စီရင္ကာ ထုိေမာ္ေတာ္ကားအျပစ္မွ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ပါေလသည္။

(ႏွစ္)
စပ္မိစပ္ရာ သတင္းအတိုအ ထြာကေလးႏွစ္ပုဒ္ကို သတိရမိပါ သည္။ တစ္ပုဒ္က အဂၤလန္ႏုိင္ငံ
ကသတင္း။ ၿဗိတိသွ်ဘုရင္မႀကီး အယ္လိဇဘက္၌ သမီး တစ္ ေယာက္ရွိပါသည္။ အဲန္း...တဲ့။ ထုိမင္းသမီးက ကားေမာင္းၾကမ္း သူျဖစ္ေလရာ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၂၇ ရက္ေန႔က ကားကို မုိင္ႏႈန္းထက္ေက်ာ္၍ ေမာင္းပါ သည္။ ၁ နာရီကို ၉၃ မုိင္ႏႈန္းႏွင့္ ေမာင္းေလသတဲ့။ ထုိစဥ္က အဲန္း မင္းသမီးေမာင္းႏွင္သြားရာလမ္း ေပၚ၌ ၁နာရီကို မုိင္ ၇၀ ႏႈန္းနဲ႔ပဲ ခြင့္ျပဳထားရာ ၂၃ မုိင္ႏႈန္း ပို ေမာင္းထားျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ရဲက တရားစြဲပါသည္။ ဒဏ္႐ုိက္ပါ၏။ ေပါင္ ၂၀၀ ေက်ာ္ အျပင္ တရား႐ံုးစရိတ္ ေပါင္ ၃၀ ကိုပါ ထပ္ေဆာင္း၍ ဒဏ္႐ုိက္ ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ၿဗိတိသွ်ဘုရင္မႀကီး အယ္လိဇဘက္၏ သမီးျဖစ္ေသာ္ လည္း ေပးေဆာင္ေစ။ အဲန္းမင္း သမီး ေက်ေက်နပ္နပ္ႏွင့္ ဒဏ္ ေငြကို ေပးေဆာင္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္သတင္းတစ္ပုဒ္ကမူ မေလးရွားႏုိင္ငံက သတင္း။ မေလးရွား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘာဒါ၀ီ၏ သတင္း။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ နာမည္ အျပည့္အစံုက အဗၺဒလာအာမက္ ဘာဒါ၀ီ။ တစ္ေန႔ေသာ္ ယာဥ္ ထိန္းရဲက ယာဥ္စည္းကမ္းေဖာက္ ဖ်က္မႈျဖင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို တရားစြဲ ဆုိပါသည္။ စုစုေပါင္း အမႈ ၁၁မႈ။ မုိင္ႏႈန္းေက်ာ္၍ ေမာင္းႏွင္မႈက ၅မႈ၊ ယာဥ္ေၾကာမွားယြင္းမႈက ၄မႈ၊ ကားမရပ္ရေသာေနရာတြင္ ရပ္မႈ က ၂မႈ၊ စုစုေပါင္း၁၁မႈျဖစ္ပါ၏။ သည့္အတြက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို မေလးရွားရင္းဂစ္ ၁ç၀၀၀ ဒဏ္ေငြ ႐ိုက္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေက် ေက်နပ္နပ္ႀကီးကိုပင္လွ်င္ ဒဏ္ ေငြကို ေပးေဆာင္သြားပါေလ၏။
သည္သတင္းႏွစ္ပုဒ္လံုးကို ၾကည့္လွ်င္ အျပစ္တစ္ခု (သို႔မ ဟုတ္) အမွားတစ္ခု က်ဴးလြန္မိ ေလေသာအခါ ယင္းကို ျပစ္ဒဏ္ ေပးမည့္သူႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္ကို က်ခံ ရမည့္သူႏွစ္ဦးလံုးတို႔သည္ မည္ သည့္အဟန္႔အတားမွမရွိ ေက်နပ္ စြာလိုက္နာၾကသည့္ စိတ္သေဘာ ထားႀကီးျမတ္မႈကို သတိျပဳႏုိင္ပါ သည္။ အဲန္းမင္းသမီးကလည္း ငါ ဘုရင္မႀကီးရဲ႕သမီးပဲဟူ၍ ငါ့ျမင္း ငါစုိင္းၿပီး စစ္ကုိင္းသို႔ မေရာက္။ အဗၺဒလာအာမက္ဘာဒါ၀ီကလည္းငါ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ပဲဟူ၍ ငါ့ေလွငါထုိးၿပီး ပဲခူးသို႔မေရာက္။
ယာဥ္ထိန္းရဲကေလးမ်ားက လည္း ဘုရင္မသမီးမုိ႔၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မို႔ဟုဆုိကာ အေၾကာက္တရားျဖင့္ ဘယာဂတိကိုလိုက္စားၿပီး အမႈကို မဆံုးျဖတ္။

(သံုး)
ျမန္မာႀကိဳက္ ပါးစပ္ရာဇ ၀င္တစ္ခုထဲ၌ သည္စိတ္အထား အသိုမ်ဳိးကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဖတ္ဖူး ၾကပါသည္။
ေခတ္က ေညာင္ရမ္းေခတ္။ ဘုရင္က သာလြန္မင္းတရားႀကီး။ ၀န္ႀကီးက ဗညားက်န္းေတာ။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရင္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးတုိ႔ စစ္ကုိင္းဘက္သို႔သြားၿပီး အင္း၀ သုိ႔ျပန္လာရာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေမွာင္မွ ၿမိဳ႕႐ိုးအနီးသို႔ေရာက္ပါ သည္။ ဤတြင္ မာန္ေအာင္တံခါး မွဴးအား တံခါးဖြင့္ခုိင္းရာ တံခါး မွဴးက ညအေမွာင္တြင္ မည္သူ မည္၀ါမွန္း ခြဲျခားမသိသျဖင့္ ဖြင့္ မေပးႏုိင္ေၾကာင္း၊ ၀န္ႀကီးဟုဆုိ႐ံု ႏွင့္ဖြင့္ေပးရစတမ္းဆုိလွ်င္ လူဆိုး သူခုိးတုိ႔ ၀န္ႀကီးဟုဆုိကာ ၿမိဳ႕ထဲ သုိ႔၀င္ေရာက္လာမည္ကိုေၾကာက္ ရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ၿမိဳ႕႐ုိးေပၚ ကျပန္ေျပာသျဖင့္ အျခားအလြယ္ တကူဖြင့္ေပးေသာ ေအာင္ထြန္း တံခါးမွဴး၏ တံခါးေပါက္မွ ၀င္ခဲ့ရ
ပါသည္။ ဤတြင္ အံ့ၾသဖုိ႔ ေကာင္းသည္မွာ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္၌ ၀န္ႀကီးဗညားက်န္းေတာက ၿမိဳ႕႐ုိး
တံခါးဖြင့္မေပးသည့္ တံခါးမွဴးကို ဆုခ်ၿပီး ဖြင့္ေပးသူကို အျပစ္တင္ခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ စည္းကမ္း
အရ အေမွာင္ထဲတြင္ ၀န္ႀကီး၀င္ခြင့္မရခဲ့ေသာ ပါးစပ္ ရာဇ၀င္အလွပဲျဖစ္ပါေလသည္။ ၁၂၆၈ ခုႏွစ္ ရန္
ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္းမေတာ္ရပ္ ျမန္မာ့ၾသဘာစာအုပ္ တိုက္ထုတ္ အတၳဳပၸတိၱထူးစာအုပ္ ထဲတြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါ၏။

(ေလး)
စည္းကမ္းႏွင့္ပတ္သက္လာ လွ်င္ ၀န္ႀကီးလည္း မ၀င္ရသည့္ ဘယာဂတိေ၀းကြာေသာျဖစ္ရပ္ မွာ ဘယ္ေလာက္က်က္သေရရိွ လိုက္ေလသလဲ။
အဲန္းမင္းသမီးလည္း ဒဏ္ ေငြေဆာင္ေပေတာ့။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘာဒါ၀ီလည္း ဒဏ္ေငြေဆာင္
ေပေတာ့။ ဘယ္သူ႔ကားပဲျဖစ္ျဖစ္ တာ၀န္က် ယာဥ္ထိန္းရဲသားကေလးက လွမ္းတားၿပီး မီးနီေက်ာ္
ျဖတ္ေမာင္းႏွင္မႈကို အေၾကာက္အရြံ႕ကင္းစြာ ဒဏ္႐ိုက္ႏုိင္ၿပီး ဒဏ္အ႐ိုက္ခံရသူကလည္း ေက်ေက်
နပ္နပ္ႏွင့္ ေအာ္ဒါ ငါ့အျပစ္ပါလားဟု လက္ခံ ေသာလမ္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ အျမန္ေဖာက္ႏုိင္
ၾကပါေစသားဟူ၍...။ ။
ေရးသားသူ-ေမာင္သာခ်ဳိ