မြန္ႏွင့္ ခမာတုိ႕ မသင့္မတင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ခမာဘုရင္
ပထမသူရိယ၀ါမာန္မင္း (ေအဒီ-၁၀၀၂-၁၀၄၉) ႏွင့္ ဒုတိယ ဥဒယဒီႆ၀ါမာန္မင္း
(ေအဒီ၊၁၀၄၉-၁၀၆၅) တုိ႕မွာဘုန္းလက္ရုံးႀကီးမား တန္ခုိးထြားေသာ မင္းမ်ားျဖစ္၍
ခမာႏုိင္ငံ၏ အေရွ႕တစ္လႊားႏွင့္ အေနာက္ တစ္လႊားသုိ႕
တုိင္းႏုိင္ငံခ်ဲ႕ထြင္ရာတြင္ အေနာက္ဘက္ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ပ်ဴႏုိင္ငံအထိ
ၾသဇာလႊမ္းမုိးက်ယ္ျပန္႕ခဲ့သည္ဟု ျမန္မာ့စြယ္စုက်မ္း၌ ေဖၚျပထားသည္။
ဘာရိန္းဟာရစ္ဆန္ေရးေသာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ သမုိင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္တြင္ ခမာတုိ႕သည္
အင္ဒုိခ်ိဳင္းနားကၽြန္းဆြယ္တစ္ခုလုံးသုိ႕ အင္ပါယာႏုိင္ငံခ်ဲ႕ ထြင္ၿပီး
ခမာႏုိင္ငံ အေနာက္ဘက္ မဲနမ္ျမစ္ကုိေက်ာ္၍ (၁၁)ရာစုေခတ္ဦးပုိင္း
မြန္လူမိ်ဳးမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းရာတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ နယ္စပ္ အထိ
ေရာက္ရွိခဲ့သည္ဟု ေရးသားေဖၚျပထားသည္။ျမန္မာ့သမုိင္း စာအုပ္တုိင္း၌
အေနာ္ရထာမင္း လက္ထက္တြင္ ဟံသာ၀တီ ပဲခူးသုိ႕ ဂၽြမ္းစစ္သည္မ်ား လာေရာက္ တုိက္ခုိက္ေၾကာင္းေဖၚျပၾကသည္။
ဂၽြမ္းစစ္သည္ဆုိသည္မွာ ခမာမ်ားဦးစီးေသာ ယုိးဒယား(ထုိင္း) စစ္သည္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ယုိးဒယား(ထုိင္း)ေဒသတြင္ ေအဒီ(၇)ရာစုမွစ၍ တန္ခုိးေတာက္ခဲ့ေသာ မြန္ႏုိင္ငံမ်ားပ်က္သုန္းရသည္မွာ ထုိင္းမ်ားက ၀င္ေရာက္တုိက္ခုိက္ေနထုိင္လာ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယုိးဒယားထုိင္းေဒသရွိ ဒြာရ၀တီမြန္ႏုိင္ငံသည္ ေအဒီ(၁၁)ရာစု၌ ပ်က္သုဥ္းခဲ့ၿပီး ဟရီဘုဥၨမြန္ႏုိင္ငံမွာလည္း ေဘးေတြ႕လွ်က္ရွိၾကာင္း ေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ေရွးေဟာင္းျမန္မာရာဇ၀င္တြင္ ေဖၚျပထားသည္။
ဤအခ်က္အလက္မ်ားကုိ ေလ့လာမွဳအရ ေအဒီ(၁၁) ရာစုကာလ မ်ားတြင္ သု၀ဏၰဘူမိ သထုံျပည္ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႕ အိႏၵိယေတာင္ပုိင္းမွ ေတေလဂူလူမိ်ဳးတုိ႕ ၀င္ေရာက္ သြားလာခဲ့မွဳသည္ ပ်ဴႏုိင္ငံမ်ားအထိပါျပန္႕ႏွံ႕ခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာေတြ႕ရွိရသည္။ ယင္းေတေလဂူ မ်ားသည္ ထက္ေအာက္စုန္ဆန္သြားလာ ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ယာဥ္ေက်းမွဳမ်ားသည္ ႏုိင္ငံအႏွံ႕ေရာက္ရွိ ႏုိင္ေပသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္အခ်ိဳ႕ သုေတသီမ်ားသည္ အိႏၵိယလက္ရာလႊမ္းမုုိးေသာလက္ရာမ်ားကုိေတြ႕ရွိ ၿပီး သု၀ဏၰဘူမိအား ပ်ဴၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံဟု ထင္ျမင္ယူဆျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
သုိ႕ေသာ္ ယင္းအခ်ိန္မွာပင္ သု၀ဏၰဘူမိသည္ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ကုိယ္ပုိင္ဟန္မ်ား ရွိေနေၾကာင္းကုိလည္း သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားတြင္ေတြ႕ရွိႏုိင္သည္။အထက္တြင္ တင္ျပခဲ့သည့္ အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလုံးမွာပင္ အိႏၵိယလူမိ်ဳး ေတေလဂူမ်ားမွတဆင့္ ယင္းတုိ႕၏ အယူ၀ါဒမ်ား ကုိ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကေၾကာင္းကုိ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးလက္ထက္ အရည္းႀကီးသာသနာကုိ ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္ သိရွိသေဘာေပါက္ႏုိင္ေပမည္။(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)
က်မ္းကုိးစာရင္း
၁။ မာမက(သုေတသီ) မြန္တုိ႕ဌာနီရာမည
၂။ ရာမညအမည္ခံ မြန္(၃)ရပ္ရာဇ၀င္-ဘဒၵႏၱပါလိတေထရ္
၃။ မြန္ရာဇ၀င္ႏွင့္ ေစတီေတာ္သမုိင္းေပါင္းခ်ဳပ္-စစ္ကဲမင္းဦးေနာ
၄။ ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာ ဓာတု၀င္က်မ္း၊ဟိတဂေ၀သီရဟန္းေတာ္အဖဲြ႕
၅။ မြန္ဘ၀ဓေလ့နိဒါန္း
၆။ မြန္ေက်ာက္စာေပါင္းခ်ဳပ္-ေရွးေဟာင္းသုေတသန
၇။ တုိင္းရင္းသားရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳ(မြန္)--လမ္းစဥ္ပါတီ
၈။ ေရွးေဟာင္းျမန္မာရာဇ၀င္။
၉။ မုဒုံကန္ႀကီးသမုိင္း။
၁၀။ မွန္နန္းရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီး။
၁၁။ ကမၻာပတ္၍ ဘုရားရွာေဖြျခင္း။
၁၂။ အေတြးအျမင္--ေမာင္ေသာ္က
၁၃။ ဥပၸႏၷသုဓမၼ၀တီ မြန္ရာဇ၀င္ႀကီး(ထုိင္းႏုိင္ငံထုတ္)
၁၄။ မင္းျမတ္မႏူဟာ(မေနာ္ဟရီ)--စေနမင္းသား(သထုံ)
(ဓါတ္ပုံ--ျမသပိတ္ေတာင္ေစတီ)
သမိုင္းေၾကာင္းအရ ဘာေၾကာင့္ယုတ္မာရတလဲ (မြန္သမိုင္းေတြကို ေဖ်ာက္ေနတာေတာ့ အထင္အရွာပါ)
No comments:
Post a Comment