အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ ထင္ရွားေသာမွဲ႔(၇)မ်ိဳး

-ရတနာဆံက်စ္လို႔ ေခၚတဲ့မွဲ႔ရယ္။

-ရတနာဆီမီီီးထြန္းဆိုတဲ့ မွဲ႔ရယ္။

-မ်က္ရည္ခံမွဲ႔ရယ္ (ဘယ္ဘက္)

-မ်က္ရည္ခံမွဲ႔ (ညာရယ္)

-ႏႈတ္တဆိတ္ဆိုတဲ့ မွဲ႔ရယ္။

- ရႊပိတုန္းစုပ္ဆိုတဲ့ မွဲ႔ရယ္။

- စံပယ္တင္(ညာဘက္) မွဲ႔ရယ္ဆိုၿပီး အမ်ိဳး သမီးေတြအတြက္ အထင္ကရ မွဲ႔ (၇)မ်ိဳး ရွိ တယ္။

အဲဒီမွာ ရင္ဘတ္အလယ္မွာ ထင္ထင္ရွား ရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေန တယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကို ၇တနာေရႊအိုးလို႔ ေခၚ တယ္။ အဲဒီမွဲ႔ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ မ်ား ေသာအားျဖင့္ ႀကြယ္၀ခ်မ္းသာေလ့ရွိတယ္။ နာမည္ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ၾကားတတ္တယ္။ေနာက္ၿပီး သူတို႔ေတြဟာ အလုပ္ဌာနေတြ မွာ အႀကီးအကဲ ေခါင္းေဆာာင္ျဖစ္ေလ့ရွိ တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ဆင္းရဲရင္လဲ ခနပဲ။ ဆင္းရဲတြင္းတဲ က်ေနရင္လည္း ခနပဲ။ မုခ် ႀကီးပြားခ်မ္းသာမယ့္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ရတနာေရႊအိုး မွဲ႔ပါေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေတြဟာ ေက်ာက္နီ ၊ ပတၱျမား၊ စိန္ႏွစ္သက္ ရာ တစ္ခုခုကို လက္သူၾကြယ္မွာ ၀တ္ဆင္ ထားရင္ ထူးထူးျခားျခား ကံျမင့္မားမယ္။

ေနာက္တစ္ခုက နဖူးရဲ့ ဘယ္ဘက္မွာ ထင္ ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကိုက်ေတာ့ ရတနာ ဆီမီးထြန္းလို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီလို မွဲ႔ရွိတဲ့ အမ်ိဳး သမီးေတြၾကေတာ့ ပစၥည္းဥစၥာ ၾကြယ္၀ခ်မ္း သာၾကတယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ေကာင္းနဲ႔ ဆံုေတြ႕ႏိုင္ၾကတယ္။ေနာက္ၿပီးသား ေကာင္း ၊သမီးေကာင္းေတြ ထြန္းကားၾက တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ မိဘထက္ျမတ္တဲ့ သားသမီးေတြ ေနာက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ ၾကား တဲ့ သားသမီးရတနာေတြကို ဖြားျမင္ႏိုင္ ၾကတယ္။ ဘာသာေရးဆိုရင္လည္း အရမ္း စိတ္၀င္စားေလ့ရွိတယ္။ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒီဘ၀တြင္ ဘာသာတရား လိုက္စားမယ္ဆိုရင္ တရားထူးတရားျမတ္ ေတာင္ရႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ဘယ္ဘက္မ်က္ခန္းနဲ႔ အ ထက္ႏႈတ္ခမ္းၾကား ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္ လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကို မ်က္ရည္ခံမွဲ႔လို႔ ေခၚတယ္။ ဘယ္ ေလာက္ပဲ ေငြေၾကးေတြ စီးစိမ္ဥစၥာေတြ ျပည့္စံုေနေပမယ့္ စိတ္ဆင္းရဲရတတ္တယ္။ ေသာကမ်ားမယ္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ က တည္းက ၾကမန္းတမ္းတဲ့ ဘ၀ခရီးကို အ ေကြ႕ အေကာက္မ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းရတတ္ တယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ဆက္လဲ မ်ား တတ္တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ အနက္ေရာင္ဆို ရင္ လံုး၀မ၀တ္သင့္ဘူး။ ေရွာင္သင့္တယ္။ ေက်ာက္စိမ္းကိုလည္း မ၀တ္သင့္ဘူး။ စိန္၊ ဥႆဖယား ၊ ပုလဲစတဲ့ ရတနာတစ္ခုခုကို ကိုယ္နဲ႔မကြာ ၀တ္ထားသင့္တယ္။

ေနာက္မွဲ႔တစ္မ်ိဳးကိုၾကေတာ့ ညာဘက္ ေအာက္မ်က္ခမ္းနဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းၾကား မွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္း ထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ မ်က္ရည္ခံႀကီး လို႔ ေခၚတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ဆံုး ႐ႈံးမႈ႔ႀကီးမ်ားစြာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ၿပီးအသက္ ႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရတတ္ တယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခင္ပြန္းသည္ ေသဆံုး တတ္ၿပီး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမျဖစ္ တတ္တယ္။ အဲဒီမ်က္ရည္ခံမွဲ႔ႀကီး ရွိတဲ့ အ မ်ိဳးသမီးေတြဟာ ဘာသာတရားကို အထူး လိုက္စားၿပီး ကိုယ္က်င့္တရားအထူး ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေနထိုင္ရမယ္။ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ႔ တရစပ္ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ရ မယ္။ အက်င့္သီလကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ ေအာင္ ေနထိုင္ရမယ္။ ေမြးေန႔တိုင္း ပန္း၊ ဆီမီး ေရခ်မ္း ကပ္လွဴပူေဇာ္သင့္တယ္။ စိန္၊ ဥႆဖယား လက္၀တ္ရတနာတို႔ကို ၀တ္ ဆင္ေဆာင္ထားသင့္တယ္။

ေနာက္မွဲ႔တစ္မ်ိဳးကိုၾကေတာ့ ႏႈတ္တဆိတ္ လို႔ ေခၚတယ္။ ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ ပါးစပ္နား မွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္း ထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကို ႏႈတ္တ ဆိတ္ လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီမွဲ႔ ပိုင္ရွင္ေတြဟာ စကားေျပာအေတာ္ ေျပျပစ္တယ္ၾကတယ္။ ခ်ိဳသာၾကတယ္။ စကားေျပာပရိယာယ္ ၾကြယ္ ၀တယ္။ မူယာမာယာ မ်ားတတ္ၾက တယ္။ အသိသာဆံုးက ေယာက္်ားမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မႈ႔ စြဲလန္းမႈ႔မ်ား ရေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီမွဲ႔ ပိုင္းရွင္မ်ားဟာ စိန္ရယ္ ျမရယ္ေျပာင္ေခါင္း စိမ္းရတနာတို႔ကို ၀တ္ဆင္သင့္တယ္။ အနီ ေရာင္ပန္းပြင့္မ်ားကို မၾကာခဏဆိုသလို ဘုရားကို ကပ္လွဴေပးရင္ ကံဇာတာပိုၿပီး ျမင့္မားေစတယ္။

ေနာက္မွဲ႔တစ္မ်ိဳးက ေရႊပိတုန္းစုပ္ လို႔ ေခၚ တယ္။ ညာဘက္ပါးျပင္ ပါးစပ္နားတြင္ ထင္ ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတဲ့ မွဲ႔ေပါ့။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူမ်ား ၀န္းရံ ေနတယ္။ မာယာပရိယာယ္ ၾကြယ္၀ၿပီး ေတာ့ လူခ်စ္လူခင္ အားႀကီးမ်ားတယ္။ စန္း ပြင့္တယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ အမ်ိဳးသား၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရတယ္။ အျဖဴ ေရာင္ အစိမ္းေရာင္ ရတနာမွန္သမွ် ၀တ္ ဆင္သင့္တယ္။ ပုလဲတစ္မ်ိဳးကို ေတာ့ လံုး၀ ေရွာင္ထားသင့္တယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္မ်ိဳးကေတာ့ စံပယ္တင္မွဲ႔လို႔ ေခၚတယ္။ ဘယ္ဘက္ ပါးျပင္မို႔မို႔မွာ ထင္ ထင္ ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္းထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတဲ့ မွဲ႔ကို ေခၚတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ နာ မည္ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားမယ္။ လူတစ္ဦးကို အလြယ္တကူ ႏွစ္သက္တတ္တယ္။ ကိုယ့္ အေပၚကို အိမ္ေထာင္ဘက္ကခ်စ္ခင္ ေအာင္ စြဲလန္းေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆာင္ရြက္ ေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ့ အခ်စ္ေရးေတြမွာ ေတာ့ အၿမဲတမ္းဆိုသလို ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္ခြ ႀကံဳရ ေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြအတြက္ အေကာင္း ဆံုး အေဆာင္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ပံုလည္ဆြဲ တန္ဆာ ကို ေရႊနဲ႔ လုပ္ၿပီး ေဆာင္ထားသင့္ တယ္။ အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ိဳး စံုနဲ႔ သင့္ျမတ္တယ္။

credit - ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္