ယေန႕ အိမ္နီခ်င္း အခ်ဳိ႕က လာေျပာသည္။
က်ေနာ့္ကို အသြားအလာ အေျပာ အဆို အထူး သတိထားဖို႕ ေစတနာျဖင့္ သတိေပးပါေၾကာင္း ......... အမ်ဳိးမည္မသိ လူစိမ္းမ်ား က်ေနာ့္အိမ္ကို လာေစာင့္ၾကည္႕ေနေၾကာင္း၊ ( လူစိမ္းဆိုကတည္းက သေဘာ ေပါက္ပါသည္) အေျပာအဆို အေနအထိုင္ သတိထားေနေစလိုေၾကာင္း ေစတနာႏွင့္ လာေျပာရွာပါသည္။
က်ေနာ့္ မိသားစုႏွင့္ က်ေနာ့္ အေမ ကလည္း အျပံဳးမပ်က္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသည္တဲ့။ ငါ့သားေလး ရိုးရိုးသားသား စီးပြားရွာစာရင္း သူ႕ အားလပ္ခ်ိန္က လုျပီး တိုင္းျပည္ အတြက္ သူမွန္တယ္ ထင္ရာကို သူလုပ္ေနတာ။ ျပည္သူကို ဖိစီးႏွိပ္စက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ကလည္း အမ်ား
အက်ုဳိးအတြက္ပဲ ျဖစ္သင့္တာကို သူလုပ္ေနတာ၊ သူ႕ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ သူ႕မိသားစု အတြက္ ဘာမွ မေမွ်ာ္ကိုးပဲ လုပ္ေနတာ သူ႕ ကို လာေစာင့္ၾကည္႕ ျခိမ္းေျခာက္ေနလို႕လည္း သူ ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူး....... မပူၾကပါနဲ. လို႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို အေမ က သူျပန္ေျပာလိုက္တာကို လာေျပာရွာပါတယ္။
ဒီလိုပဲ ဟိုးႏွစ္ က်ေနာ္ အဖမ္းမခံရခင္တုန္းကလည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ အိမ္နီးခ်င္းေတြ က အရင္ သတင္းလာ ေပးပါတယ္၊ ဖုန္းနံပတ္ မေပၚ အသံဖ်က္ထားတဲ့ အသံေတြနဲ႕လည္း က်ေနာ္ အဖမ္းခံရေတာ့မယ္ ့ အေၾကာင္း အသိေပး တိမ္းေရွာင္ခိုင္းတဲ့ စကားေတြ ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္က ဘာျဖစ္လို႕ တိမ္းေရွာင္ရမွာလဲ။ ဥပေဒကို လက္တလံုးျခား လုပ္၊ ရာထူး အာဏာ ကိုသံုးျပီး မတရား ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ရွာစားထားသူလည္း မဟုတ္၊ ႏိုင္ငံပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း မတရား အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့သူလည္း မဟုတ္။
က်ေနာ္ သင္ခဲ့ေလ့က်င့္ခဲ့ရသမွ်ကလည္း (သူရ) အမ်ား အက်ဳိး အတြက္ ရဲရင့္ျခင္း၊ (သစၥာ)- အမ်ားျပည္သူ အက်ဳိးအတြက္ တည္ၾကည္စြာ ထမ္းရြက္သစၥာေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ (သိပၸ) အတတ္ပညာ အေတြးအေခၚ တို႕ကို ေခတ္မွီရင့္က်က္ေအာင္ ေလ့က်က္ေတြးေခၚျပီး ေခတ္နဲ႕ အညီ အမိေျမကို ကာကြယ္တည္ေဆာက္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း စတာေတြဟာ မ်ဳိးခ်စ္စစ္သည္ ေက်ာင္းဆင္း အရာရွိတိုင္း က်င့္သံုးရမယ့္ ခံယူခ်က္ေတြ
ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အရ စစ္တကၠသိုလ္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ မခ် ဆိုတာကိုပဲ အျမဲက်င့္သံုးသူျဖစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္ ထြက္မေျပးပါ။ လာဖမ္းမယ့္ ရက္ကို ေအးေဆးစြာေစာင့္ျပီး ေနခဲ့ပါတယ္။
မၾကာပါဘူး က်ေနာ့္ကို ခန လိုက္ခဲပါလို႕ ၀ရမ္းမပါ၊ စာမပါ။ ဘယ္သူမွန္း မသိသူ ရဲ အရာရွိေတြက လာေခၚတာနဲ႔ ပါသြားေတာ့တာပါပဲ။
ျပီးေတာ့ ဘယ္သူနဲ႕မွ ေတြ႕ခြင့္ မရေတာ့ပဲ၊ လူစိတ္နဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာ လူၾကီးလူေကာင္းစိတ္ မရွိသူ အရာရွိ အခ်ဳိ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဥပေဒနဲ႕ မညီတဲ့ စစ္ေမးမႈေတြ ထိန္းခ်ဳပ္္မႈေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေထာင္ဆယ္ႏွစ္ ခ်ခံရေတာ့တာပါပဲ။
က်ေနာ္တို႕ေတြ ဟာ ကိုယ့္ေလာဘ အတြက္၊ ကိုယ့္အတၲ၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ေတြ အတြက္ တင္ရာျမင္ရာကို စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ လုပ္ေနၾကသူေတြ မဟုတ္ပါ။
ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ ၊ မ်က္ျမင္ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးေသာ ေခတ္စနစ္ေပၚ အသိဥာဏ္ ဆင္ျခင္တံု ေမ်ာ္ျမင္တရား အေျခခံျပီး သမိုင္းက ေပးအပ္လာတဲ့ သမိုင္းေပး တာ၀န္ေတြထဲက ကိုယ္နဲ႕ သက္ဆိုင္ ဆက္စပ္ရာ လုပ္ႏိုင္သမွ် ေသာ ေခတ္၀န္ကို ႏိုင္သေလာက္ ၀င္ထမ္းၾကျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
လာေရာက္ေစာင့္ၾကည္႕သည္ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေတြက ဘယ္သူဘယ္၀ါေတြလည္း က်ေနာ္ မသိပါ။ စိတ္လည္း မ၀င္စားပါ။ သူတို႕ကို ျပန္လည္ အေလးထား ေစာင့္ၾကည္႕ေလ့လာဖုိ႕လည္း က်ေနာ္တို႕မွာ အခ်ိန္မရပါ။
သူတို႕လို သူတို႕ေတြဟာ သူတို႕ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံအတြက္ တေထာင့္တေနရာကေန ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ဖို႕ အားလံုး ရဲ႕ အင္အားေတြ၊ ကာယ ဥာဏ စြမ္းရည္ေတြ လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ အက်ဳိးမဲ့ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္စြာနဲ႕ ဘာမဟုတ္တဲ့ စစ္ပုလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေခတ္ကလို အပို အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ ႏိုင္ငံဘ႑ာေတြ အကုန္ခံျပီး ျဖဳန္းတီးေနၾကတာကို စိတ္မေကာင္းပါ။
ဒီလို အက်ဳိးမဲ့ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေစတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ လူထု ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္ၾကည္႕ ျခိမ္းေျခာက္ ေနေစတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ကို ေခတ္စနစ္နဲ႕ အညီ ေျပာင္းလဲ အစားထိုးႏိုင္ျခင္း မရွိသေရြ႕ တိုင္းျပည္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ မႈန္ပ်ပ် သာ ျဖစ္ေနအံုးမည္ ထင္ပါေၾကာင္း ..............
by ကိုေနမ်ဳိးဇင္
No comments:
Post a Comment