ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ က်င္းပသည့္ ထိုင္း Lady boy Tiffany ၏ ဂီတပြဲ (ဓာတ္ပံု – myanmarcelebrity.com)
အဲဒီေဖ်ာ္ေျဖပြဲမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္ တင္ဆက္မႈေတြကုိ ျမန္မာ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ေတြကလည္း တအံ့တၾသ ၾကည့္ရႈခဲ့ၾက တာပါ။
Lady boy ေတြရဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြေတာင္ ေစ်းႀကီးႀကီးေပးၿပီး မက္မက္ စက္စက္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈ ၾကရတယ္။
အဲ့ဒီ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကုိ ေတြ႔ေတာ့ မစပ္စု သတိရမိသြားတာေလး တခုကုိ ေရးခ်င္မိပါတယ္။
အခုလုိပဲ မစပ္စုတုိ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာလည္း ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက လိင္တူခ်စ္သူ (မိန္းမလ်ာ) ေတြရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္မႈဟာ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ရာသီအလုိက္
ဘုရားပြဲေတြမွာ ပရိသတ္ကို ဆြဲေဆာင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာမ်ိဳး ရွိခဲ့ဖူး ပါတယ္။
“မုိးႀကိဳး ငွက္ငယ္ကေလးမ်ား”ဆိုတဲ့ အလြန္နာမည္ႀကီး ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ လိင္တူခ်စ္သူမ်ား အဖြဲ႔ပါ။
မစပ္စု သိသေလာက္ေတာ့ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ တနည္ေထာင္ခ့ဲတဲ့ အဖြဲ႔ပါ။ အဲဒီေခတ္အခါက နာမည္ႀကီး မင္းသား မင္းသမီးေတြနဲ႔ ခြဲမရေအာင္တူတဲ့ စတိုင္ ေတြ၊ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈေတြ၊ ေတးသီခ်င္းေတြ၊ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္၊ စတိတ္႐ႈိး စတာေတြနဲ႔ ပရိသတ္ကုိ ဖမ္းစားႏုိင္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕ ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိင္း Lady boy ေတြက ေၾကးႀကီးႀကီးနဲ႔ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ ေဖ်ာ္ေျဖလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မစပ္စုတုိ႔ ျမန္မာျပည္က“မုိးႀကိဳး ငွက္ ငယ္ကေလးမ်ား” အဖြဲ႕ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္မႈ က႑ကေတာ့ ပါမစ္ အခက္အခဲေတြ၊ ေနရာ အခက္ အခဲေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ရင္ဆုိင္ ခဲ့ရလုိ႔ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ ဘုရားပြဲတုိင္းကုိ လုိက္ မကႏုိင္ေတာ့ဘဲ အဖြဲ႔တြင္း စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ေနရ တယ္လုိ႔ “မုိးႀကိဳး ငွက္ငယ္ကေလးမ်ား” အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ေစာနႏၵာ က ေျပာျပပါတယ္။
“အခုဆုိ ပြဲတုိင္း လုိက္မကႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ႐ုံႀကီးသြင္းဖုိ႔ အရမ္းခက္ခဲလာပါတယ္။ ႐ုံခေတြ ေျမခေတြ၊ သစ္၊ ၀ါး၊ ဓနိ ေတြ အရမ္း ေစ်းႀကီး တာပဲ။ အရမ္း ခက္ခဲတာပဲ။ ေဂါပကေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ေလာပကေတြ၊ ေလာဘ ႀကီးတာေတြမ်ားေတာ့ မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီမွာတင္ အႏုပညာေၾကးက ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ ဘုရားပြဲေတြက်ေတာ့ ဟုိတုန္းကဆုိ ဇာတ္႐ုံသုံးေနရာ၊ ေလးေနရာေလ။ အခု ဆုိရင္ တ႐ုံပဲ ေပးေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ တ႐ုံေတာင္ နာမည္ႀကီးဇာတ္ႀကီးေတြ ၀င္လာရင္ ကုိယ္က လုံး၀ ေနရာမရေတာ့ဘူး။ အဲ့ေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာ ႐ုံေဆာက္ၿပီဆုိရင္ ႐ုံခ၊ ေျမခေတြက ေစ်းေတြႀကီးေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္၊ မ၀ယ္ႏုိင္ေတာ့ နားရတာ မ်ားလာတယ္။ ပြဲႀကီး ေတြ ပဲ ဦးစားေပးၿပီး ႏွိမ္တဲ့ သေဘာေပ့ါ”လုိ႔ သူက ဆုိပါတယ္။
အဲဒါေတြထက္ ဇာတ္႐ုံႀကီးေတြမွာ လိင္တူခ်စ္သူေတြ ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈေတြကုိ လက္မခံႏုိင္တဲ့ အေနအထားလည္း ရွိပါေသး တယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံအေနနဲ႔က ဖိလည္း မဖိႏွိပ္ဘူး။ အားလည္း မေပးဘူး။ ပုံမွွန္ပဲ ထားထားတာ။ ဒီေတာ့ လုပ္ရတာလည္း သိပ္ အဆင္ မေျပဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အႏုပညာအားရွိတယ္။ ပံ့ပုိးမႈအား လုံး၀ မရွိဘူး။ ပံ့ပုိးဖုိ႔ေနေနသာသာ အမ်ိဳးသား ဇာတ္႐ုံႀကီး ကို ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ ကုိယ္ငွား ကမယ္ဆုိေတာင္ အေျခာက္မ ေတြကုိ ေပး မကဘူး။ အဲ့ေတာ့ ဇာတ္႐ုံႀကီးေတြမွာ ေဖ်ာ္ေျဖဖုိ႔ မေျပာနဲ႔ တန္ေဆာင္တုိင္ သီတင္းကြ်တ္ ဘုရားပြဲေတြမွာေတာင္ ဒီအတုိင္းဆုိ ပါမစ္ မေပးခ်င္ဘူး။
ကာရာအုိေက လုိမ်ိဳး ရပ္ကြက္ထဲက ဆုိတဲ့သူေလးေတြ ထည့္ရတယ္။ ကုိယ္က ပစၥည္းေတြ ယူၿပီးသြား ဟုိက်ေတာ့မွ ပါမစ္ မရလုိ႔ဆုိေတာ့ စား၀တ္ေနေရးေတြခက္ ဒုကၡေတြေရာက္လုိ႔။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကလည္း ခုိင္လုံေအာင္ မရွိဘူး”လုိ႔ ေစာနႏၵာ က ေျပာပါတယ္။
ဆုိေတာ့ လိင္တူခ်စ္သူေတြရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈဟာ ေက်းလက္ ေတာရြာ ဘုရားပြဲေစ်းေတြမွာ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ ရတဲ့ အေန အထားကေန ထပ္ၿပီး တဆင့္တက္ မလာႏုိင္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါ။
ဘာေၾကာင့္ အခုလုိခြင့္မျပဳရတာလဲလို႔ ေစာနႏၵာကို ေမးၾကည့္ေတာ့“သိပါဘူး။ တတုိင္းျပည္လုံး မိန္းမလ်ာျဖစ္မွာ စိုးလုိ႔ ေနမွာေပ့ါ” လုိ႔ သူက ဆုိပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က Miss Red Ribbonဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လိင္တူခ်စ္သူေတြရဲ႕ အလွမယ္ေရြးပြဲကုိ စည္းစည္းကားကား က်င္းပ လာေလေတာ့ အားလုံးပဲ တအံ႔တၾသျဖစ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒီၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အစုိးရနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းႀကီးႀကီးက လူတဦးရဲ႕ အားေပး ကူညီမႈေၾကာင့္ က်င္းပခြင့္ ပါမစ္ရခဲ့တာ လုိ႔လည္း အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အသံသုိးသုိးသန္႔သန္႔ ထြက္လာပါေသး တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ၂၀၁၀ မွာလည္း ဒီပြဲမ်ိဳး ထပ္က်င္းပဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ပါမစ္မရလုိ႔ မက်င္းပႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
လိင္တူခ်စ္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးဟာလည္း လူ႔အခြင့္အေရး တရပ္လို႔ဆိုသမုိ႔ ဒီမုိကေရစီလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၿပီလုိ႔ ဆုိတဲ့ မစပ္စုတုိ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးလည္း ဒီအခြင့္အေရးမ်ား ထြန္းကား လာေပလိမ့္ဦးမလား ဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ရ မလုိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
No comments:
Post a Comment